Ağabeyim vesilesiyle alıp okumaya başladığım bu kitapta sayamadığım kadar aforizma ve düşünmeye sevk eden diyaloglarla karşılaştım. Hayata ilişkin pek çok farklı konuda kendimi sorgulamamı, hayata dair daha önce aklımın ucundan geçmeyen bazı detayları fark etmemi sağladı. “Tüm bu farkındalıkların bazılarını fark etmese miydim?” dedirtebilecek bir kitap olduğunu söylemeliyim. Son olarak kitaptan bir alıntıyı sizlerle paylaşmak istiyorum:
Belki de Nietzche haklıydı! İyi bir hatip ve iyi bir yazar olduğu, düşüncelerinin (yanlış bile olsalar) aydınlatıcı oldugu dogruydu.
Keyifli okumalar
Hissettiğim ilk şey; bu kitabı okumaya başladığımda çocuk ama bitirdiğimde yetişkin biri gibi hissetmemdi. Önceki Okuduğum kitaplara nazaran, bazı cümleleri okuduğumda orada bir süre bekleyip, kendi düşünce süzgecinden geçirmem oldu. Çok düşündüm. Bazı cümleleri idrak etmem zor oldu. Daha erken bitirmeyi bekliyordum ama bir şey dur ve düşün diyordu... sindire sindire Okuduğum okudukça bazı şeyleri sorguladığım bir kitap oldu. Çok fazla yerin altını çizdim. Bunları ara ara kendime hatırlatacağım. İyi ki okudum... :)
Sanki özgürmüşüz gibi yaşamak zorundayız. yazgımızdan kaçamasak da onun karşısına dikilebilmeliyiz, alın yazımızı kendi irademizle yaşamalıyız. Yazgımızı sevmeliyiz.
Senden hiçbir şey istemiyorum! Kendimden bir şey istiyorum. Yaşamımı değiştirmek zorundayım. Yoksa, bir kere bile yaşadığımı hissetmeden ölümü karşılamak zorunda kalacağım.
Çocuklarınızı yetiştirmek için önce kendinizi yetiştirmeniz gerek. Aksi halde hayvani ihtiyaçlarınız ya da yalnızlığınız ya da içinizdeki boşlukları doldurmak için çocuk sahibi oluyorsunuz demektir.
"İhtiyaç yüzünden çocuk sahibi olmak, çocuğu yalnızlığından kurtarmak için kullanmak; hayatın amacının, kendinin bir başka kopyasını yaratmak olduğunu düşünmek yanlış."